بسم الله الرحمن الرحیم

 در این مطلب گزارشی تصویری از تاسوعای امسال ( 1395 هجری شمسی - 1438 هجری قمری ) را با هم میبینیم.

ابتدا کلیپ ویدیویی از  مراسمهای روز تاسوعا رو با هم میبینیم.

 

 

 

در ادامه تصاویر زیر را با هم میبینیم

بسم الله الرحمن الرحیم

سپاسگزاری: از آقایان حسین احمدی ( شیخ حسین ) بابت اشعار و مرثیه ها ،  عباس احمدی بابت فیلمها ، محمد رضا میرعلی بابت مقداری از مطالب و خانمها  فهیمه سادات رحیمی، زهرا میرعلی و فاطمه باقری بابت عکسها

در مطلب قبل تعدادی از مراسمهای دهه اول ماه محرم در بیداخوید آمد . در اینجا ادامه این رسومات و عزاداریها خواهد آمد.

نخل برداری

 

 نخل برداری یکی از آیین های ویژه عزاداری در یزد و تعدادی از دیگر شهرهای ایران می باشد. نخل سازه چوبی بزرگی است که بعنوان تابوت امام حسین علیه السلام شناخته می شود. در زیر تصاویر نخل بیداخوید از دو زاویه آمده است( برای مشاهده یا دریافت عکس با کیفیت بالاتر، روی  آن کلیک کنید).

 

 

 در بیداخوید

بسم الله الرحمن الرحیم

سپاسگزاری: از آقایان حسین احمدی ( شیخ حسین ) بابت اشعار و مرثیه ها ،  عباس احمدی بابت فیلمها ، محمد رضا میرعلی بابت مقداری از مطالب و خانمها  فهیمه السادات رحیمی، زهرا میرعلی و فاطمه باقری بابت عکسها

 

 

با فرا رسیدن ماه محرم ، بیداخویدی ها نیز مانند تمام عاشقان و دوستداران حضرت ابا عبدالله الحسین علیه السلام به سوگواری این امام و یاران با وفایش می پردازند. این عزاداری ها با رسوم خاصی نیز همراه است که به آنها می پردازیم.

 

استقبال از ماه محرم

در بیداخوید نیز مانند سراسر ایران قبل از فرا رسیدن ماه محرم مساجد و حیسنه را سیاه پوش می کنند. در گذشته در شب اول محرم نیز معمولا کودکان و نوجوانان با گردش در سراسر روستا و خواندن شعری آمدن ماه محرم را اعلام می کردند. در سالهای اخیر این مراسم بصورت کامل مانند گذشته انجام نمی شود. و متن شعری که در اینجا آورده می شود احتمالا  در سالهای اخیر خوانده نمی شود.متن شعر به این صورت است:

الف ای رونق هفت آسمان

جواب: غم زدگان بلا، ماه محرم رسید    موسم شادی گذشت ، موسم ماتم رسید

ب بدادی سر به تیغ ظالمان

بسم الله الرحمن الرحیم

سپاسگزاری: از جناب آقای حجت الاسلام حاج سید جلیل رحیمی و جناب آقای حسین احمدی ( حسین شیخ )

 

با تبریک ماه مبارک رمضان و آرزوی قبولی عبادات شما و آرزوی انس هرچه بیشتر با قرآن در این ماه قرآن برای شما همراهان، به برخی از رسوم بیداخویدی ها در ماه مبارک رمضان می پردازیم.

دعوت از یک روحانی

مردم روستا قبل از شروع ماه، از یک روحانی برای اقامه نماز و برپایی مجالس سخنرانی و روضه دعوت میکنند. در گذشته خانه ای مخصوص برای روحانی که دعوت میشد ، در نظر گرفته بودند که  روبروی مسجد صاحب الزمان(عج) قرار داشت. تعدادی از روحانیون نیز در روستا اقامت داشتند و همچنین به تدریج تعدادی از جوانان روستا به کسوت روحانیت درآمدند و به امور معنوی مردم روستا پرداختند. ان شاءالله در مطلبی جداگانه به  روحانیون روستا خواهم پرداخت.

مناجات خوانی در سحر

در سحر تعدادی از افراد به خواندن مناجات می پرداختند تا مردم برای سحر بیدار شوند.در مناجات معمولا شعر های خواجه عبدالله انصاری خوانده می شده است. از افرادی که به اینکار می پرداخته اند  می توان از مرحوم میرزا علی باقری، مرحوم حاج سید علی میر رحیمی ، مرحوم حاج محمود احمدی و  حاج غلامرضا باقری نام برد. مناجات خوانی روی پشت بام مسجد قدیم، گاهی روی پشت بام خانه خودشان و اواخر هم از طریق بلندگوی مسجد صاحب الزمان (عج) انجام میشده است. مناجات خوانی سحر در این سالهاکمرنگ تر شده است.

ختم گروهی قرآن کریم

مردم بعد از نماز صبح یا قبل از نماز ظهر به صورت گروهی به ختم قرآن می پرداختند. زمانی که ملایی برقرار بود ، معمولا ملای روستا مسوول جلسه بود. ختم روزانه قرآن در ماه رمضان هنوز هم ادامه دارد.

روضه خوانی

هر شب کسی بانی روضه میشد. فرد بانی بعد از اقامه نماز ، روحانی را برای افطاری به خانه اش میبرد. سپس بعد از افطار برای مجلس روضه به مسجد باز می گشتند.

خواندن دعای افتتاح

قبل از شروع روضه ، دعای افتتاح خوانده میشد. در دوره ای مرحوم محمد حسین باقری این دعا را از حفظ می خواندند.

خواندن الوداع

در سحر آخرین روز ماه رمضان، اشعاری را به عنوان الوداع ، برای وداع با ماه مبارک می خواندند. همچنین در صبح روز عید قبل از اقامه نماز عید فطر ، بصورت گروهی این شعر خوانده می شد. متن این شعر را جناب آقای حسین احمدی لطف کرده و در اختیار ما گذاشته اند. شعر الوداع بصورت زیر است:

 دیگر عظیمت میکند                     هجران قیامت میکند

 خرگه به گردان میزند                   داغم به جان چون میزند

 ماه مبارک الوداع                        یک الوداع صد الوداع

 سخت است داغ هجر تو              زیرا که دارد مهر تو

 خوش بود با ما ذکر تو                  ماه مبارک الوداع

 طاقت ندارم بیش از این               با ما بگو ای نازنین

 کی دیگرت بینم چنین                 ماه مبارک الوداع

 گریان شده چشمم زغم              کس را مبادا این ستم

 جمله بگویم دم به دم                  ماه مبارک الوداع

 این دیده را ای دل نگر                  باریک شد از غم قمر

 دارد یقین عزم سفر                    ماه مبارک الوداع

 ای بهترین ماه ها                       آیا شدی از ما رضا

 از غم شده پشتم دوتا                ماه مبارک الوداع

  افغان که مهمان میرود               یارم به ویران میرود

  عمرمببین چون میرود               ماه مبارک الوداع

  اندر هوای بوستان                   آمد دگر باد خزان

  آه از فراق دوستان                   ماه مبارک الوداع

  مهرو وفا افزون کنیم                 این دیده را پرخون کنیم

  آه از فراقت چون کنم                ماه مبارک الوداع

  حیف از تو و ایام تو                  صبح تو و آن شام تو

  آه از خوشی نام تو                 ماه مبارک الوداع

  ای ماه مهر افزون من              عید من و نوروز من

  رفتی فزون شد سوز من          ماه مبارک الوداع

  مسکین غیاث ای دوستان        از بهر ماه مهربان

  دائم همین گوید زجان              ماه مبارک الوداع